“Każdy ślad jest identyczny z poprzednim”
cz. 3 / 4 projektu: “Pomiędzy oceanem, a morzem”23.07-9.08.2022wernisaż 23.07.202218:00
Wystawa indywidualna Valentine Siboni
kuratorka: Aleksandra Wałaszek
fundacjaarthouse@gmail.com
“Każdy ślad jest identyczny z poprzednim” to trzecia odsłona projektu “Pomiędzy oceanem, a morzem”, zapoczątkowanego w Formie Otwartej Oleśnica w 2021 roku pod patronatem Fundacji Art House.
“Każdy ślad jest identyczny z poprzednim” to instalacja site-specific Valentine Siboni. Jej punktem wyjścia jest video pt.:”Ballady Antarktyczne”, które po raz pierwszy wystawiane było na 57 Biennale w Wenecji, w specyficznym oraz szeroko dyskutowanym Pawilonie Antarktycznym. Jest to poetycka opowieść samotnie podróżującej kobiety. Odkrywczyni, podążającej na południe: z Brukseli do Wenecji, dokumentującej nieustannie swoją trasę. Siboni opowiada o Biegunie magnetycznym bardziej niż Południowym. O punkcie, który nas przyciąga do swojej absolutnej pustki. Do krajobrazu pozbawionego nas samych. Obcego, wrogiego, gdzie “uczucie bycia nigdzie, i docierania donikąd jest przytłaczające”.
Antarktyda stawia opór, a Siboni filtruje dostępną literaturę oraz pop kulturę, aby stworzyć eklektyczną instalację o potrzebie zdobywania.
Artystka korzysta między innymi z dzienników pokładowych Roberta Falcona Scotta i Jean-Baptiste Charcota, powieści “ W górach szaleństwa” Lovecrafta oraz amerykańskiego klasyka horroru sci-fi w reżyserii Johna Carpentera (”Coś”). Siboni tka historię, tworzy pomniki – znacznik terytorium i flagi – znaczniki przynależności. Nurtuje ją kwestia przetrwania oraz potrzeby oznaczania miejsc, które nas nie chcą. “Klify wydają się mówić „odejdź!” – powtarza w swojej pracy. To natura tak reaguje na ludzkość i jej niepowstrzymaną ekspansję.
Suwerenny kontynent, zaanektowany w imię elity badawczej, otwarty dla turystyki polarnej (w sezonie polarnego lata) jest już coraz mniej niezależny. Antarktyda to jaskinia Ali Baby dla chciwych tego świata. Odkryta nieco ponad dwieście lat temu, posiada złoża surowców strategicznych, o dostęp do których toczyć się mają przyszłe globalne konflikty. W końcu ekspedycje wymyślono po to, by móc kolonizować, podbijać i grabić.
Żyjemy w nowej, rozwijającej się erze, w niepewnych czasach. Utrzymujemy podziały – strefy wpływów, które wspierają nierównowagę pomiędzy nami i brak zrozumienia. Sytuujemy samych siebie w kontekście miejsca, z którego przychodzimy, które nauczyło nas jak myśleć i jak dzielić się na swoich i obcych. Potrzeba binarności przypisuje Południowi – Północ, Wenus – Marsa, kobiecie – mężczyznę, jednemu krajowi – jeden naród. Kolonializujemy co sekundę, ruchem głowy, wzrokiem, słowem. Tak tworzymy geografię symboliczną – instrument dominacji.
-Aleksandra Wałaszek
Projekt „Między oceanem a morzem” to wystawa w czterech częściach, opowieść o ludzkiej interwencji oraz partycypacji w domenie zwanej “naturą”. Jest to przedsięwzięcie w czterech aktach, wyreżyserowane przez Aleksandrę Wałaszek, zinterpretowane przez grupę artystów, zrealizowane dzięki uprzejmości Fundacji Art House.
Artyści, którzy wzięli udział w projekcie:
Axel Gouala
Paweł Jarodzki
Iwona Ogrodzka
Valerie Schmidt
Valentinei Siboni
Sam Stevens
Joseph Tuzzolino
Krzysztof Wałaszek
ENG
“Every Step is the Same as the Next” is the third act of “Between the Ocean and the Sea” which began at Forma Otwarta Oleśnica in 2021.
A site-specific installation created by Valentine Siboni, the exhibition takes its starting point with the video “Antarctic Ballads.” Premiered during the 57th Venice Biennale in the widely discussed Antarctic Pavilion, the ‘ballads’ tell the poetic tale of a solitary traveller. An explorer going South: from Brussels to Venice while documenting her road trip. Siboni relates to the Pole as magnetic more than South. It is a spot that attracts our full attention to its absolute emptiness. A landscape devoid of ourselves. An alien and hostile place, where “the feeling of being nowhere and going nowhere is overwhelming.”
Antarctica resists, while Siboni filters her journey with the available lenses of literature and pop culture. Log books by Robert Falcon Scott and Jean-Baptiste Charcot, “At the Mountains of Madness” by Lovercraft, and “The Thing”, an American John Carpenter sci fi horror flick, make an eclectic theory of society’s desire to conquer. Siboni weaves those histories into monuments – territory markers and flags – symbols of identity. Her research points to a sense of survival in the act of marking places that do not want us.
“The cliffs seem to say, go away!” She repeats in her work. It is the reaction of nature to humanity and its unstoppable expansion.
A sovereign continent, annexed in the name of the research elite, open to polar tourism (summers only). Antarctica is Ali Baba’s cave for the greedy of this world. Discovered a little over two hundred years ago, it has deposits of vital resources, their fate left to future global conflicts. The Antarctic project is an expedition in process with many unawares. Its location is a beacon for the Modern world’s need to divide. A simple system of binaries. The South to the North, the Venus to the Mars, a woman to a man, one country to one nation. We colonize every second, with a shake of our head, our sight, a word. This is how we, everyone of us, creates symbolic geography – an instrument of domination.
-Aleksandra Wałaszek
The project “Between the Ocean and the Sea” is an exhibition in four parts, the story of human intervention and participation in the domain called “Nature” interpreted by a cast of artists, directed by Aleksandra Wałaszek in four acts. Facilitated by Fundacja Art House, and with many thanks to the performances of:
Axel Gouala
Paweł Jarodzki
Iwona Ogrodzka
Valerie Schmidt
Valentinei Siboni
Sam Stevens
Joseph Tuzzolino
Krzysztof Wałaszek
Leave a Reply